Kopenhagen 2011

             

                               'SOMETHING IS ROTTEN IN THE STATE OF DENMARK' 

Hamlet act 1 scene 4 William Shakespeare

De lange reis henen ging razendsnel vanwege de angst te laat voor de ferry te komen. Dat alles ondanks het Vip-lane arrangement verworven door onze chauffeur en reisleider. Kamer 408 van Hotel Ansgar viel in goede aarde bij zijn reisgenoten maar niet bij de Grote Roerganger. Ten onrechte, ook in een Radisson SAS-suite zou het gesnurk en geruft onverdroten hebben plaatsgevonden

Kopenhagen als zodanig leek qua sfeer en straatbeeld erg op Amsterdam. In Damsco echter zijn meisjes, vrouwen en dames aanzienlijk ontvankelijker voor D's geflirt. Welhaast geen enkele reactie van 'Copenhagen's finest'. Denemarken lijkt een klein en sympathiek land maar we waren vergeten dat het simpelweg stugge Noorderlingen blijven gelijk nurkse Groninger boeren. Daten kan je vergeten, ghostdating is het hoogst haalbare.

Nyhavn bleek dorps, schattig en ook de gebruikelijke 'tourist trap'. We hebben voor een vermogen weggezopen.....twee luttele pints de man. We kwamen uiteindelijk op Lille Kongsgaden terecht voor het diner. J en ik bestelden en verwachtten een mixed-grill maar we kregen een zeer rijk gevulde vleessoep. De provinciale avondrust werd uitermate wreed verstoord door een schrikbarende knal. Bij onheil kijk ik altijd onmiddellijk naar de autochtonen en de meisjes van de bediening waren overduidelijk ook geschrokken. Geen politie en/of ambulances maar de knal werd nog 4 keer herhaald en had in volume alles van onbedoeld vuurwerk. Wandelend naar de hotelkamer, laatste drankjes, Brugmans gelul en slapen.

Zondag spoedden we ons naar de bussen van de wielrenners. Voormalig coureurs Jalabert en Erik Dekker, Cavendish -7 uur later wereldkampioen- Cancellara, huidig wereldkampioen Hushovd, zijn gedroomde opvolger Boasson Hagen en een handvol Italianen. Ach, ze waren er allemaal. De later kansloze Nederlanders kwamen nog hoopvol uit hun bus. Zo ook publiekslieveling Johnny Hoogerland. Zijn littekens van de Tour staken paars af tegen zijn gebruinde kuiten. De renners gingen fietsen en wij varen. De rondvaartboot bracht ons langs alle highlights van de stad. Ondanks het feit dat ze inderdaad klein is en verdekt opgesteld zagen we de wereldberoemde 'Little Mermaid'. Met ons voeren de leden van de jeugdploeg van de Spaanse wielerselectie en onze winnaar met X-factor -Joaquin Torres Parraga- gaan we in de gaten houden. Terug aan de wal snel met de S-baan naar Rudersdal. Een onvoorstelbare drukte, duizenden en nog eens duizenden Noorse supporters, Denen, Nederlanders en niet te vergeten Eritreërs.

Langzaam liepen we het parcours, tegen de richting in, af. Bij de streep was het eenvoudig niet te doen zo druk. Maar verderop langs station Virum werd het allengs rustiger. De plaatselijke bevolking in de villawijk had er werk van gemaakt. Barbecue, gedekte tafels, familie en vrienden uitgenodigd, biertje erbij; heerlijk.

Op het grasveld in de zon, Tuborgtap nabij met uitzicht op het grote scherm bleek alles senang. Naast ons de mooiste meid van heel Scandinavië ( met haar vriend Hans, dat dan weer wel ) was het wachten op de finale. Zoals eerder vermeld won Cav the Man from the Isle of Man dit WK. In no time was het gazon leeg behoudens glazen, de schillen en de dozen als dank voor 't aangenaam verpozen. Toen brak onze korte maar intense 'Lucky    Strike' aan. Zalmsalade werd gratis uitgedeeld net als Club sandwiches. De verwachte drukte op station en trein, onzin. Een geheel lege trein werd voorgereden toen wij één voet op het perron zetten. Terug in Kopenhagen bleek nog eens hoe goed de gemakswinkelketen 7-Eleven vertegenwoordigd is in Denemarken. Je kan aan twee kanten de trein verlaten, hij rijdt tussen de perrons in. Op beide platformen bevindt zich een 7-Eleven, net als op verder elke straathoek trouwens. De keten is in 18 landen vertegenwoordigd, vooral Japan en beide China's. Er zijn meer    7-Elevens worldwide dan MacDonalds.

Terug in het hotel een biertje, opfrissen en op naar het Steakhouse. Een obligate vleestent maar het voldeed. Onderweg nog een koffie ( de jonkies tuurlijk een biertje erbij ) gedronken bij een grandcafé gelegen tegen Tivoli. Snel te bedde, de uitzonderlijk zonnige dag had een duidelijke wissel getrokken. Op de kamer een flesje rood genekt maar D snurkte voordat we er erg in hadden. Soit, hij moet morgen terugrijden, deze keer niet over Hannover.

Maandagochtend rijden we tegen half negen Kopenhagen uit en zijn tegen vijven terug in Hilversum, veilig en voldaan.

Ik heb 't dan toch maar geschreven al was het maar om nog eens na te lezen. Als ik later somber terugkijk op mijn vergooide leven, biertje erbij, glijdt er zeker een glimlach over mijn gegroefde gezicht.

Wat ik belangrijker vind is dat we ongebreideld hebben kunnen lullen ( alledrie, de één wat meer dan de ander ) over onszelf, elkaar en alles om ons heen. Dat je 't gevoel hebt met vrienden te verkeren, dat moet blijken, when the going gets tough, the tough get going. Hoe dan ook, ik zal dit weekend niet licht vergeten.

Thomas van der Steen