Hilversum, 6 mei 2012
Omdat jullie niet gingen ben ik maar
geweest. Naar de 10 jarige herdenking van de moord op Pim Fortuyn.
Bij de plaquette op de parkeerplaats van 3FM kwamen vandaag Pims
volgelingen samen. Ze waren met zijn 30-en in een goudkleurige bus uit
Rotterdam gekomen. De malloten, de lamme en de blinde, halve zolen en
garen, kreupelen, zwervers, de kale met 'highway to hell' tatoeage en
hun opperhoofd Hilbrand Nawijn. Ooit minister, later als 'gekke
Henkie' rondtrekkend van feesttent tot disco, 'Kom van dat dak af'
krijsend.
Ik heb 't altijd intrigerend gevonden
dat de iconische beelden van Fortuyn, die eenieder op zijn netvlies
heeft, zo dicht bij mijn huis geregistreerd werden.
- "At your service" sprak hij
in Grand Hotel Gooiland, 1 minuut fietsen. Hij had er zin an,
lijsttrekker zijn van Leefbaar Nederland.
- "Vergis je niet, ik word de
nieuwe minister president van Nederland" galmde 't over de
Neuweg, acht huizen verder. Uit Leefbaar Nederland geknikkerd door
Jan Nagel en Kai van de Linde. Voor het huis van de laatste, Neuweg
209, strekte Pim zijn bezwerende vinger naar de verzamelde pers. Op
de achterbank van zijn Daimler genoot Pim zichtbaar van alle
commotie.
- Op het Mediapark, 4,5 minuut fietsen,
lag zijn bloedende lichaam maar nu op de grond voor de Daimler.
In de hectische dagen na de moord werd
Ruud de Wild aangekondigd als gast bij Barend en van Dorp. Hij stond
pal naast Pim toen Volkert schoot. Ruud ken ik omdat hij een jaartje
met me samenwerkte bij de pomp.'' Doe het niet jongen",
schreeuwde ik tegen de TV. Maar hij deed het wel. Een gast van niks,
meer een dood vogeltje. De echo's van de pistoolschoten daverden nog
zichtbaar tussen zijn oren. Volgens mij heeft hij nog 2 jaar
geestelijk verdoofd rondgelopen.
Vandaar dat ik er bij wilde zijn
vanmiddag. Ik misstond trouwens niet tussen Pims discipelen. Mijn
blauwe Soho-jack is afgebiesd met rode en witte strepen. De anderen
dachten vast dat ik, net als zij met hun banieren, een nationalist in
hart en nieren was. Ik heb twee speeches aangehoord, die van Hilbrand
en van die blonde Rotterdamse vrouw die altijd vooraan staat als het
over Fortuyn gaat. Die van haar klonk oprecht, klonk, want de airco
van de gebouwen van United bulderde oorverdovend. De vrouw vroeg om
een minuut stilte maar de voornoemde herrie maakte die ene minuut
haast belachelijk. Juist op 4 mei bij het Rosarium tijdens de twee
minuten stilte, bezorgen de lawaaiige vogels mij een glimlach. Deze
stilte was een farce, daar op die nieuw betegelde vlakte.
Net zomin als bij Nawijn vielen bij
haar de woorden islam, allochtonen en Marokkanen. Louter zorg, goed
onderwijs en de vrijheid van meningsuiting werden gememoreerd als het
gedachtegoed van 'de Goddelijke Kale'. Terwijl het electoraat van de
LPF, volgens mij, juist de brute allochtonenaanpak omarmde. Ik hield
het voor gezien, ik ging fietsen over de hei. Later zag ik de bus met
zijn passagiers de A27 opdraaien, terug naar hun eigenste Rotterdam.
Pim Fortuyn is inmiddels 10 jaar dood,
Geert Wilders heeft politiek zelfmoord gepleegd. Op de puinhopen van
het populisme kunnen de oude partijen eindelijk een realistisch
democratisch huis bouwen.
Thomas van der Steen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten