The couple went down to Georgia
Vrijdag, 12 mei 2017
And you ain’t seen nothing till you’ve been
In a motel baby like the Holiday Inn
( Elton John )
Lekker relaxed, niet om 05.00 vliegen maar pas 17.00. Na de lunch naar het station lopen en met de trein naar Schiphol. Alles loopt gesmeerd tot in het vliegtuig. We moeten wachten op verlate passagiers en dat zorgt voor 45 minuten vertraging. Ik zit naast een zwijgzame maar goedlachse jongedame uit Oekraïne. Manchester by the Sea ( drama ) en I, Daniel Blake ( ik hou van de kitchen sink-drama’s van Ken Loach maar dit is wel heel erg van dik hout ) gekeken en de rest van de vlucht gelaten uitgzitten.
Border Patrol is ouderwets nors en onderbemand. Er zijn 40 loketten waarvan 3 actief, het duurt eindeloos. We zijn in zone 4 van het vliegveld en de shuttle naar de Holiday Inn vertrekt van zone 1. Om daar te komen eerst met een andere shuttle en die doet er 25 minuten over; Hartsfield-Jackson Airport in Atlanta, Georgia is zo groot als de provincie Utrecht. In het hotel nemen we onze eerste hamburger met een Budweiser in de Burger Theory. We worden geholpen door Janice, een oervriendelijke zwarte serveerster die de flesjes bier ontkurkt en zonder glas voor ons neerzet. O ja, that’s how things work in the US of A.
Zaterdag, 13 mei
Cruise America
Ons nummerbord voor de komende tijd
Om 12.00 uur afgesproken in Temple om de camper te halen dus we hebben ruim de tijd om te ontbijten. Ik ga me te buiten aan scrambled eggs, bacon, worstjes en gebakken aardappels. B. begint met yoghurt en fruit maar valt toch voor een beetje spek met eieren. Via Uber regelt ze een taxi. Nou ja, Shante komt met een Mazda 2, een heel klein autootje, aantuffen. Shante is Afro-Amerikaans - na een paar uur blijkt dat al het service verlenend en ondersteunend personeel zwart is - 24 jaar en moeder van 3 kinderen van zes jaar oud. Een tweeling die 10 maanden na haar eerste kind werd geboren. Van twee verschillende vaders en als een tweeling twee vaders kon hebben vast van drie. Of ben ik nu bevooroordeeld?
Flapuit eerste klas, op zoek naar geld, toekomst en verre reizen. Precies de mindset die alle Amerikanen bezitten maar ik zie er bij haar niks van komen. Zwart dus anti-Trump maar eigenlijk in alles met hem eens.
In Temple de gebruikelijke brij aan info over de camper. Die niet nieuw blijkt als beloofd, zelfs een beetje viezig. We worden geholpen door Juanita, a 5 feet tall Hispanic, behulpzaam en geduldig.
Ok, gassen met de Ford E350 Super Duty. Even wennen aan het formaat en op naar Chattanooga. Bij het eerste kruispunt - junction, waar alle winkels, voedselketens, benzinestations en motels zijn - wil B. meteen naar Waffle House. Zij neemt een wafel en ik steak and eggs, hashbrowns on the side.
Via de KOA-app reserveert B. een plekje. Onderweg boodschappen doen bij een supermarkt - Priceless - gerund door Sue. Ze is midden 70 en verrukt dat er mensen helemaal uit Nederland bij haar boodschappen doen. Het is love, dear, darling, amazing and awesome all-over, we worden overladen met genegenheid.
Bij de camping blijkt onze site bovenop een heuvel die over het zwembad uitkijkt. Een specht en eekhoorns kijken toe als we eten. Brood met worstjes en sla. Het zwembad verkoelt en ontspant, we slapen vroeg.
Zondag, 14 mei
Mother’s Day!!!!
Al voor zevenen op. De KOA nog in diepe rust dus douchen zonder gerochel links en rechts. Eekhoorns meanderen door mijn voetstappen. Ontbijten in de zon, zalig om weer buiten te leven.
Laatst zag ik de film Hacksaw Ridge, die over een Zevende-dags Adventist in WOII gaat. Desmond Doss wil wel naar de oorlog in de Pacific als hospik maar weigert een wapen te dragen. Verketterd, vervolgd en veroordeeld voor desertie maar hij wint in hoger beroep en gaat toch de oorlog in. Hij redt 80 matties van een wisse dood en wordt een held. Ik weet dat zijn graf hier in Chattanooga ligt en we gaan op zoek. Op National Cemetery liggen duizenden graven maar kan het zijne niet vinden. Wel een mooie begraafplaats, gemaaide glooiende grasvelden met op bijna elk graf bloemen.
De volgende stop is Ruby Falls, Rock City en Lookout Mountain maar als we uitstappen is het ‘Valkenburg-gehalte’ zo groot dat we van bezoek afzien. Dan maar lunchen en dat doen we bij Arby’s. B. een steak sandwich en ik geroosterde speklap op een broodje. We worden geholpen door Scarlett, prachtige naam maar ‘t is een obese heks met verrotte tanden. Boodschappen doen we bij Walmart, overweldigend aanbod en brood blijkt peperduur.
Het is vroeg in de middag dus bezoeken in Huntsville Space and Rocket Center. De Saturnus V die de eerste mannen naar de maan bracht is langer dan de Vitus. 
Dat oud-Nazi Wernher von Braun dit alles mogelijk maakte vergeten we maar even. Omdat het Moederdag is mag B. voor niks naar binnen, scheelt $24,-. Buiten staat een Space Shuttle op zijn brandstoftank en samen zijn ze zo groot dat ze de zon verduisteren.
Alweer omdat het Moederdag is krijgen we een upgrade op de camping. Straight on the waterfront of Wheeler lake, thank you Lisa! Naast ons is de ramp waar vissers en bootjesmensen hun boten uit ‘t water halen door simpelweg hun trailers op te varen. Op deze late zondagmiddag staan ze in de file. B. zwemt nog even in ‘t meer. We eten brood en drinken géén wijn want niemand heeft een kurkentrekker. Wel een kampvuurtje gestookt. Eekhoorns, oranje vogeltjes, plonzende vissen, het is weer paradijselijk.
Maandag, 15 mei
Nashville
Broadway in Nashville
Interstate 65 North brengt ons in Nashville. We hebben een plekje op een camping ten noorden van de stad in Millersville. Als we het bereiken blijken er meer kerken dan huizen te staan. In de plaatselijke supermarkt verkopen ze bier noch wijn en al helemaal geen kurkentrekker.
De camping is echt vreselijk, hij ligt tussen twee snelwegen en de zon schijnt onbarmhartig. Het zwembad is iets groter dan een badkuip maar we zijn met zijn tweeën dus het gaat. We geven ons op voor de Nights and Lights Nashville-tour. Die gaat helaas niet langs de Grand Ole Opry en ook al niet langs Bluebird Cafe. Half zes worden we opgehaald samen met een Canadees echtpaar. De man is type ‘in alles zit een grap’, zijn vrouw was registered nurse. ‘If you want to be smart drink beer, it made Bud wiser’, nou ja, dat niveau.
De tour is inclusief dinner en we worden afgezet bij Jack’s BBQ. One meat, 2 veggies and a drink. Het is net of we in de rij staan voor eten zoals in Orange is the new Black en zo smaakt het ook. Een flesje bier kost $5,19 en ik moet mijn ID laten zien. Naast ons gaan twee echtparen zitten die met geheven en verstrengelde handen God danken voor het voedsel, nou, ik bid nie veur bruune boon’n. Brian stelt zich voor en is het prototype gids: cowboyhoed, goedgeluimd en op elke vraag een snedige anekdote. We toeren langs de bezienswaardigheden van de stad maar stappen niet uit. We zien alle studio’s waar Dolly, Johnny, Patsy en heel veel namen waar ik nog nooit van gehoord heb, hun hits opnamen. In een zijstraat van Broadway worden we vrijgelaten en mogen twee uur los. B. en ik gaan ervoor en lopen bar in en uit
Countrygirl Belinda
De koetsjes zien eruit als de pompoen van Assepoester. Het bier is hier zelfs $6,- per flesje maar dat blijkt achteraf een koopje. In een souvenirwinkel kopen we T-shirts en een kurkentrekker. In de laatste bar wordt $100 ingezameld om de band The Devil went down to Georgia te laten spelen. De violiste heeft het pand net verlaten maar de gitarist doet Lily’s solo op gitaar en dat klinkt net zo goed. Tien uur sharp zijn we bij de bus terug, we zijn de laatsten. Dan begint de kruisweg om alle buspassagiers terug naar hun hotels te brengen. Op de oprit van Days-Inn steekt een hert de straat over, midden in de stad!
De lus langs de hotels is als een rondje Noord-Brabant, de Canadezen en wij stappen als laatsten uit. 00.00 thuis, nog een biertje en naar bed.
Dinsdag 16 mei
Rustdag
Wildersville
Met rustdag bedoel ik dat we niets gepland hebben, maar we gaan wel alvast op weg naar Memphis. Om bij State Park Beech Lake te komen rijden we over Interstate 40 West. Op het kruispunt waar we afslaan is een Civil War-museumpje waar we even rondkijken. Hier hield een of andere Zuidelijke generaal een of andere Noordelijke generaal een halve dag tegen. In nota bene Wildersville wijst Tyrone me de weg naar de Dollar General waar Conchita achter de kassa staat en Ahmed de Cola bijvult. Bij benzinestation Marathon rekent Chandrakanta af en schenkt Nguyen mijn koffie in. Eat that, Geert!
Op de campground krijgen we weer een plek aan de waterkant. Het is hier uitgestorven en schitterend.
Beech Lake
Het uitzicht over het meer is fenomenaal, ‘t heeft iets Scandinavisch. B. zwemt en ik baad pootje. ‘s Avonds tellen we sterren bij het vuurtje en drinken we eindelijk een glaasje wijn. Vanuit het pikkedonker komt een ouwe gek in zijn golfkarretje de rust verstoren. Hij wil met mij biertjes drinken en sigaretjes roken maar ik kan hem afpoeieren. Als ik nog vertel dat we morgen naar Memphis gaan waarschuwt hij mij voor de daar heersende criminaliteit. Hij draait er een tijdje omheen maar op het laatst kan ie ‘t niet laten en zegt: ‘no wonder with all those blacks’.
Woensdag 17 mei
‘I’ll stay in Memphis’
Elvis
The Graceland Mansion
Op de dag dat ik een bezoek aan Graceland heb geregeld - en betaald, $128,00 - verslapen we ons. Dat bezoek begint 13.15 precies en het is nog tweeënhalf uur rijden. We moeten ook nog dumpen want alle meters staan in ‘t rood. Wat dumpen precies is laat ik achterwege maar het is vies. Snel de Musical Highway op, wat wil je, hij loopt van Nashville naar Memphis. Veel wind vandaag en die bak vangt veel wind. Auto van de sheriff achter me, zwaailicht, sirene, the works. ‘License brother’ vraagt hij heftig kauwend met zijn zonnebril op. Ik moet in mijn lane blijven voortaan. Het blijft bij een waarschuwing, phew.
Graceland RV park and campground had ik telefonisch geregeld en omdat we een piepkleine RV hebben kunnen we terecht op het veld voor tenten. Ik ben totaal opgefokt want ik heb nooit een bevestiging van mijn Elvis-reservering gekregen en het is al 12.45. Op haar gemakkie gaat B. doodleuk een boterham smeren, op het begrip tijd staan onze visies nou eenmaal diametraal. Maar alles komt goed, Ashanique stelt me gerust. Eerst zien we een docu van 10 minuten over the King. Het is Elvis op zijn best en B. op slag verliefd. Daarna in de rij voor een shuttle die ons naar The Mansion brengt, die 350 meter verderop is. Het huis is überkitsch, laat dat maar aan Elvis over. Ook nog in de stijl van de seventies, dat maakt het er niet beter op. We lopen langs de huiskamer en de slaapkamer van zijn ouders. Daarna mogen we door de TV- en poolkamer lopen. En door de keuken waar Mary zijn befaamde bacon-bananen-pindakaas sandwiches ( 813 calorieën per stuk, hij at er 2 per dag ) bereid. Buiten zijn de weides waar de paarden lopen en het bescheiden zwembad in de achtertuin. Daar ligt ie zelf ook, in de tuin. Naast het zijne is het graf van zijn ouders en zijn doodgeboren tweeling broertje Jesse.
He sure stayed in Memphis
Na het bezoek terug naar het complex dat eruitziet als Batavia-stad. Het is een aaneenschakeling van shops en musea. Zijn autoverzameling is geweldig, net als zijn outfits. Later bezoeken we ook nog zijn twee vliegtuigen waarvan de Lisa Marie een slaapkamer heeft. Met dit vliegtuig vloog hij met zijn dochter naar North Carolina toen hij zich realiseerde dat zij nog nooit sneeuw had gezien.
‘s Avonds met de shuttle naar Beale street, the place to be in the birthplace of Rock and Roll. In de bus 5 Schotten die al kachel zijn, vooral de kerel die zich voorstelt als Elvis….lachen. Ricky, de buschauffeur met lang grijs haar, vertelt dat ze op haar 10e haar eerste Elvis-single kocht: That’s Alright ( Mama).
Het is woensdag en dat betekent Biker’s night. Letterlijk honderden motoren, de een nog gekker dan de andere. anything goes.
Biker babe Belinda with her Bud
De straat is afgezet door politie, het is een toeristenfuik van de hoogste orde. Maar we mogen wel drinken op straat en dat is betrekkelijk uniek in de States. Dat doen we dan ook en het bier is een stuk goedkoper dan tot nu toe. We eten bij Blues City Cafe waar swingende band speelt. Ik heb ribs en B. BBQ-shrimps. nog een biertje erbij, line them up, Curtis. Met de bus terug en slapen.
Donderdag 18 mei
Rustdag, maar niet zo rustig
Rouwauto’s op Elvis Presley Boulevard
We verlaten Memphis om samen met de Mississippi naar het zuiden te trekken. Niet over de Interstate maar over de 1, een tweebaansweg en dat komt niet veel voor hier. Maar het is saai, saai, doodsaai. Het landschap blijft uren hetzelfde en is niet bepaald opwindend. In Greenville doen we boodschappen en iedereen is ‘r zwart. En dik. We eten bij Hardee’s en een employé ligt met zijn voorhoofd op een tafeltje te slapen. Hamburgertje naar binnen geramd en weer op pad. De brug over de Mississippi is fenomenaal en de rivier ook, zo breed.
De camping ligt aan een zijarm en stooft in de zon. Er is niks te doen op Pecan Grove Park maar als we naar de overkant lopen genieten we van het water, de witte reiger en van de bomen die ín dat water staan.
Uitzicht vanuit de camper
Dat doen wij maar de Amerikanen blijven gewoon in hun airconditioned camper…..de hele dag! De avond valt, we eten BLT’s waarvan de B enorm vet is. De hitte is ondraaglijk en we vluchten, de Ami’s achterna, de koele camper in.
Thomas van der Steen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten