T.rex in Town!
De eerste dino die ik ooit zag heette ook zo en was het huisdier van de Flintstones. In de steengroeve werkten Fred en Barney met een enorme Brontosaurus en mijn belangstelling voor dinosaurussen ontwaakte. Informatie over de prehistorische giganten was schaars in mijn jeugd en ik was al blij met een snipper. Toen ik voor ‘t eerst in Amerika was zag ik het begin van een hype. In San Diego Zoo kocht ik een dino-knuffel voor mijn nog ongeboren zoon. In zijn jonge jaren ging ik los. Ik overstelpte hem met plaatjesboeken en het summum was het samen kijken van Jurassic Park. Toen hij ouder werd verflauwde zijn interesse in Alberto- en Zephyrosaurussen maar bij mij bleef het vuur branden.
Dus toen het skelet van een Tyrannosaurus rex naar Nederland kwam om tentoongesteld te worden in Naturalis moest ik wel naar Leiden.
Als ik het station uitkom zie ik alleen maar lelijke gebouwen. Het zijn de betonnen kolossen van het LUMC, hogeschool en universiteit. Snel vlucht ik het station weer in om aan de andere kant het oude Leiden te bekijken. Trix kan wel wachten, dat doet ze uiteindelijk al 66.000.000 jaar. Langs de singels loop ik naar een molen met de Nederlandse driekleur om zijn bast. Achter de molen ligt een uitgestrekte zandvlakte met een kubus van glas in het midden. Als een glazen deur open zoeft voor een bouwvakker met gereedschapskist kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en loop achter hem aan. Het mysterie blijkt een ondergrondse parkeergarage te zijn. Iets saaiers lijkt ondenkbaar maar niet in Leiden. Net opgeleverd, alles nog schoon en glimmend. Zelfs bandensporen en olievlekken ontbreken.
Er zijn 7 verdiepingen en op elke laag prijkt een afbeelding. Alles wat Leiden te bieden had of heeft wordt verbeeld. Ik loop van de onderste etage naar de bovenste en ben helemaal alleen, er zijn zelfs geen auto’s. De verlichting floept aan waar ik loop en dimt weer achter me. De kunstwerken zien eruit als glas-in-loodramen en ik zie Leiden onder andere als: kennis- en universiteitsstad met Nobelprijswinnaars ( veel ) als resultaat. Laken-, nijverheids- en industriestad, er is natuurlijk een paneel over het Beleg en Ontzet van de stad, de Leidse Meesters en de musea van de stad zijn eveneens afgebeeld. Ik vind de kunstwerken van Tom van der Heiden behalve mooi, ook illustratief en een aanwinst die elke parkeergarage zich zou wensen.
Als ik door het mulle zand de stad binnen slof zie ik een zilveren camera op statief. Het is een monument voor Israël Kiek, de naamgever van het kiekje had hier zijn atelier.
Naturalis zelf is wegens verbouwing gesloten maar in een bijgebouw huist het monster. Ik ploeg door een menigte gillende kleuters en betreed de eerste zaal. In de schemer bewegen modellen van een Ankylosaurus en Tyrannosaurus robotachtig. Ze zijn ook nog op schaal en de prehistorische wezens ogen koddig. De verzonnen geluiden dragen ook al niet bij tot huiver. Door de tot de grond reikende, zwarte gordijnen opzij te schuiven bereik ik zaal 2. En daar sta ik, oog in oog met Trix. Het skelet neemt de hele ruimte in, de staart lijkt oneindig. Het oudste beeld van Nederland is nog indrukwekkender dan ik van tevoren voor mogelijk had gehouden. De kolossale oogkassen, moordende tanden, mega-nagels aan de achterpoten en dan die zielig kleine voorpoten. Maar de staart die als een sinus door de zaal zweeft is een sensatie. Ik bekijk aandachtig alle details van ‘t skelet en verbaas me over hoe gaaf alles is.
Mooi beeld, die Trix.
Thomas van der Steen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten