Gisteren op kantoor zag ik een brandende gloeilamp zweven boven het hoofd van een klerk. Mijn moeder gelooft me niet. Ik mag er met niemand over praten. Mama is bang dat ik word ontslagen en mijn loon kan niet gemist worden thuis. Ik vind het heerlijk om Gisela in de keuken te helpen. Ze schuift me nu en dan extra koek toe. Daarom stap ik grijnzend uit de Berner tram bij halte Genfergasse. Het kantoor is om de hoek. “Wat ben je laat Maxi, gelijk thee rondbrengen aan de heren.” Als ik bij de kamer van de zwevende gloeilamp kom brandt ‘ie wéér. De man werkt als een bezetene en merkt me niet op. Ik fluister; “Uw thee, mijnheer Einstein.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten