Daar sta je dan
Dat ik niet naar Amsterdam zou gaan op 30 april was al zeker. Je door een krioelende menigte van een miljoen onderdanen wurmen is niets voor mij. Maar ik was benieuwd hoe de stad zich opmaakte voor de troonswisselling. Daarom fietste ik de zaterdag ervoor - 27 april, de volgende Koningsdag - naar de hoofdstad, epicentrum der plechtigheden.
De Maxis bij Muiden is een ideale plek om over te stappen van auto naar fiets. Een mega-parkeerplaats naar Amerikaans model. Bij de XL-winkels kan de benodigde leeftocht voor de fietstrip worden ingeslagen. Onmiddellijk achter deze plek ligt de Diemer Vijfhoek. Als je de ogen sluit voor de Nuon-centrale een mooie plek met dijkjes en luierende lammetjes. Je steekt zo door naar Ijburg en bent in Amsterdam voor je ‘t weet. Je moet wel over de Diemerzeedijk - een soort start/landingsbaan die uitnodigt tot fietsen, rennen of skaten. Langs het Amsterdam-Rijnkanaal snel ik naar de Nesciobrug. Behalve dat het de langste voetgangers- en fietsbrug van Nederland is moet ‘t ook wel de steilste oprit hebben. Zwoegend worstel ik me naar boven en in de remmen knijpend daal ik af. Weer langs het kanaal en ook hier wordt volop gesport. Er wordt voornamelijk door vrouwen langs het water gerend. Ze ogen jong in hun strakke trainingsbroeken. Hun haar wipt bij elke stap op. Dat verraadt hun vorderende leeftijd.. Onder al die blonde, bruine, zwarte en rode kapsels gloort onverbiddelijk de grijze uitgroei.
Door de Indische Buurt koers ik naar de binnenstad. De stad zet zich schrap voor het komende feest. Overal hangen vlaggen op gevels met de overlappende hoofdletters W en A. Naarmate ik de Dam nader word het almaar drukker in de straten. Met op het centrale plein de climax. Behalve de duizenden toeristen wemelt het ook van de politieagenten en de werkmannen. Agenten te paard torenen hoog boven de menigte uit. Op het dak van de Bijenkorf balanceert een enorme kroon. Vlak voor het Nationaal Monument wordt de mediatribune opgebouwd. Hier zullen Kysia Hekster en haar buitenlandse collega’s dinsdag verslag doen. Het skelet van de stellage staat er maar net en de eerste camera’s worden al naar boven gehesen. Achter de hekken die voor het Paleis staan wordt hard gewerkt.
“Hé Thomas, wat doe jij hier? Je bent op de fiets, man!”, klinkt ‘t achter me. De firma Motshagen Glas en Verf uit Hilversum blijkt verantwoordelijk voor de constructie van het ‘Glazen Huis’. Danny, de glazenier van dienst, komt ‘s ochtends altijd zijn zware van Nelle bij mij kopen. Achter zijn glas zitten over drie dagen Astrid Kersseboom en Rob Trip 14 uur opgesloten. Na de begroeting wens ik ‘m succes. “Wel kijken hoor, dinsdag”, roept hij me na. Ik denk niet dat ik daar omheen kan, Danny.
In PS, het weekendmagazine van Het Parool, staat de rubriek ‘Broodje van de Week’. De gekste en lekkerste broodjes komen voorbij. Nu ik in Amsterdam ben grijp ik mijn kans. Ik herinner me een broodje pastrami bij ‘t Kuyltje. De broodjeszaak bevindt zich vlak bij de Dam in de Gasthuismolensteeg. Een ongelooflijk klein zaakje maar ‘t broodje is onovertroffen. De pastrami gaat in ‘t oventje, wordt daarna overgoten met mosterdsaus en afgetopt met oude kaas, augurk en gesnipperde ui. Op de dichtstbijzijnde brug, met de benen bungelend boven de rondvaartboten, eet ik mijn pistoletje. Blijkbaar met een gelukzalige glimlach op mijn gezicht gebeiteld want de toeristen in de boot tonen veel opgestoken duimen.
Na de lunch fiets ik naar de ponten over ‘t Ij. De voormalige Shell-toren is van top tot teen gevaandeld met de kroningsvlag. Aankomende dinsdag zal de nieuwe koning hier toch wel enigszins bescheiden langs varen? Je hebt groot, levensgroot, king-size maar deze vlag is buitenproportioneel!
In Noord fiets ik een klein rondje maar ook hier zijn gebouwen, winkels en huizen versierd. Bij Eye (mooi hoor, dat maagdelijk witte gebouw op een gifgroen grasveld ) gekomen zie ik dat ook hier door tientallen kerels hard wordt gewerkt. Vrachtwagens worden gelost. Een kraan stapelt zwarte units op tot een gigantische videowall. Hier zal de nieuwe koning toegezongen worden. Op dit immense scherm zullen de zangers in Ahoy verschijnen en het natiesplijtende lied ten gehore brengen. Ik hoop maar dat onze nieuwe vorst dan verlegen naar de punten van zijn schoenen zal staren.
Daar sta ik dan en of ik er klaar voor ben? Amsterdam in ieder geval wél.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten